Hayat Bu Değil Şiiri - Mehmet Sıddık Yalçın

hayat bu değil
bu hiç hayat değil
bu demir kapılar
bu kirli camlar
bu solgun floreosan
bu tabuta benzeyen ofis
bu tahtalar,profiller,bazalar
bu oldum olası çalan nostaljik şarkılar
bu içimdeki sus
bu gözlerimdeki pus
bu demokrat bitkin duruş
bu terim akmadan beni şeffaf eden üç kuruş
sekiz senem neyse de
bu yirmi senem bir kağıt gibi buruşmuş
hayat bu değil
bu hiç hayat değil...

dışarısı gümbür gümbür
dışarısı dolu dizgin
dışarısı festival gibi
hayat hulasa dışarıda asıl
ve içeride vurgun bir adam
esmer kafasında on üç beyaz kıl
kaşları ince gözleri mercan
yüreğinde Cupid'in intihar ookları
kim bilir hangi anarşik sevdalardan
göksünde aşkın ateşinde pişmiş hüzün
üç sene oldu gülmedi doğru düzgün...

bitsin istemiyorum
yarım kalsın bu şiir
sen de yarım kalmıştın ya hani
yarım kalan şiirlerde
yarım kalan aşkların hüznü olsun
öylece kal sekme gözlerini
o parlament mavi, bakışlarında dursun
bir kez bak ta ortasına alnımın
bir kez tut kanatlarından yüreğimin
bir kez seviyorum de siluetine hayalimin
bir kez benim ol
ben zaten seninim...

genişletmek ufku
geçmiş bir devirde yaşamak
olabildiğince derinleşmek
uzatmak sonra da ömrü
başka ülkelerde yaşamak
başka insanların acısını duymak
başka insanlarla gülmek
damlayken denizleşmek mesela
ve an'ı ebediyete sığdırmak
kalbini açmak
bütün heyecanlara,krizlere,streslere
yani sıradışı olmak
özgün olmak özgür olmak
kısacası seni sevmek
altı üstü sevmek seni
kahretsin seviyorum seni...

ama sen dışarıdasın
içeri gir desem biliyorum gelmezsin
ben mi
yok, sen desen de demesen de
çıkamam ben dışarı
içinde susma sonu yok bu sonsuz aşkın
bu ruhumu ürperten korkunun geçeceği yok
makbule geçmez kabulü sevişmişliğinin
nasıl öperim dudaklarından mesela
neresinden tutarım ellerinin
söylenmemiş hangi sözler bulurum sana
gizli gizli nerede buluşurum
hem aşkım diyemedikten sonra
ne anladım ben bu aşktan.