Cocukken oynadığımız evcilik oyunlarının bir parçasıydı anne ve babaları temsili oyuna katmak .
Her oyunda bir anne bir de baba olurdu mutlaka
Taklit ederdik onları..
Daha küçük yaşlarda soyunurduk anneliğe
Çaputdan bez bebekleri vardı bir çoğumuzun konuştururduk onları
Tipkı annelerimiz gibi ev gezmesine giderdik
Olmayan bardaklarda çaylar içerdik ,
masuscuktan ...
avuçiçlerimiz di tabak ..
Ögrenmişiz idare etmeyi daha zamanlardan
hiç bir şey bulamazsak oynayacak evin kedisini ayağımıza yatırır sallardık bebek yerine ..
Erkek cocuklarinin ise camdan rengarenk bilyeleri , topacı bazilarinin da oyuncak arabalari vardi , yaristirirlardi dizlerinin üzerinde iki büklüm onları.
Başında gelirdi oyunların Çelik çomak saklanbaç körebe ..
Bakmayin siz yoklugun zenginiydik biz !!
Bir bütündük bizler kız erkek komşu tezyelerle büyüdük ..
Dökülmedi incilerimiz !
Aile kavramını daha küçük yaşlarda öğrendik ..
Mutlulukta hüzünde kucaklaşa kucaklaşa büyüdük
Ve büyüttük ..
Bu pazar sabahında içinizde ki o masum çocuğu uyandırın tutun elinden sımsıkı sarılın. ..
Hayat bir evcilik oyunu oyun kurucular burada mı ..!
Canan Eren
07 Haziran 2020 / Balıkesir Erdek
Objektifimden 📷
Canan ErenKayıt Tarihi : 7.6.2020 10:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat bir evcilik oyunu ... Sadece oyuncular degisir ..! ~ oyun kurucular burada mı ..~