Hayat bana yine yalan söyledin..

Ah hayat, yine o kulakları sağır eden tanıdık sesin,
Yine umutlara, göz gözü görmez bir sis perdesi örttün?
Gönlümdeki coşkun nehirleri yine kuruttun,
Avuçlarımın arasından hayallerimi yine kaydırdın...

Oysa ne umutlarla açmıştım sana kalbimi,
Her yeni günde taze bir bahar bekledim
Yalan sözlerinle soldu, tomurcuk gonca gülüm,
Şimdi yalnızlık şarkılarıyla avunuyor ruhum.

Ama bilmelisin ki hayat, yenilmeyeceğim sana,
Her düşüşümde güçlenir adımlarım daha da,
Yalanların bir an oçin dünyamı karartsa da,
İçimde bir güneş saklar ve yine yeniden doğarım...

Belki de yalanlarınla öğretiyorsun hayata direnci,
Belki de acılarla yoğruluyor ruhumun mayası.
Her karanlık gecenin ardından bir şafak belirir elbet,
Ve ben de işte o aydınlığı bekleyecek inat...

Ne kadar sarsılsam da, ne kadar kanasa da içim,
Küllerimden yeniden doğmayı öğreneceğim.
Bir gün yalanlarınla ördüğün o duvarları yıkacağım,
Ve rüzgara
" Hayat bana yine yalan söyledin ",
diye fısıldayacağım...