Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
hayatta öyle bedeller varki...unutulmayan ve unutturulmayan...o bedelden bende birtane var, yüreğime sarıp sarmalamışım ve o bedelle yaşamaya çalışıyorum...sevgili Rabia uğrarsan sayfama, Bedel adlı şiiri okursan anlıyacaksın...bence sevgi emekle büyür..bedellerle tüketmemeli..harikaydı..yüreğine hüzün uğramasın...10
melek ayaz
Hanımefendi
Akıcı ve içten gelen duydguların yoğunlaştığı bir yazıydı. Severek okudum. Gönül defterimden 10
Şimdi düşünüyorum da son soluğum kesilmeliymiş benim o anda, hayat boyu bu kadar inandığım tek insan. Son soluğum kesilmeliymiş senin yanı başında.
Yan yazılmış bir sekiz kadar saygılar...
Âlimoğlu
Bazen bazı sevdalar vardır, ayrılıkların bağrında körüklenen. yan yana iken yaşanılmayacakkadar kuvvetli, bir o kadar sağlam
bazen bazı sevdalar vardır ki, ancak muhatabı gittiğinde asıl değeri anlaşılır.
Anlaşılır anlaşılmasına da yapılacak fazlaca birşey bulunamaz.
Eğer sevgi, sadakat ve asaletli ise sonundan kimsenin endişesi olmamalı
eğer asaletli bir sevda değilse, sevd aadına paylaşılmış olan zaten kayıbı da mühimsenemez
sizin yazdıklarınızı okurken tefekkür ediyorum.
şu ara sadece tefekkür ve şükrediyorum
unutmayın Sayın AY
asalet doğuştandır, sonradankazanılmıyor.
ve giden, asil değilse sizde tek kırıntı bile bırakmamıştır zaten
daima sevgimle
ne desem şiir dostu.......yine en derininden konuşturmuşsunuz yürekteki yakarışları...tebrikler
Bu gün senin olmadığın yerlerdeyim. Bir hayli zamanlar tükettim senden bir haber. Ve adını sevda koyduğum büyük bir boşluktan ibaret artık ömür bende....bende sizin olduğunuz yerdeyim rabia...yüreğim etkili bir yoklukta...ve teşekkürler tam isabet sözler sunmuşsunuz anlayana...kutladım
YAZIPTA GÖNDEREMEDİĞİM MEKTUPLARDASI EY SEVGİLİ SENİ KUTLU BİR MABEDİN DUVARINA ASMIŞIM GİBİ ÇİVİLEMİŞİM MEĞER KALBİME ..İLK GÖZ GÖZE GELDİĞİMİZ GÜNDE GÖZLERİME SANKİ; KORKMA SEN BİR ÖMÜR BENDE SİN DEMİŞ GİBİ GÖZLERİN SAKLIYORUM SENİ GÖZBEBEKLERİMDE SAKIN UNUT DEMEM BANA .. DERCESİNE UMUTLA YAZILMIŞ KUTLU BİR MEKTUP GİBİ SATIRLARIN
OKUNASI HATTA SAKLANASI SATIRLAR.. ASLINDA BU SUSKUN ÇIĞLIĞI ASIL O OKUMALI BİLE DİYESİM GELİYOR.. NEYSE İSTİKBAL VAAD EDİYOR SATIRLARIN SEVGİLİ DOST DEVAM ETMALİSİN GÜN GÜN GÜZELLEŞİYOR SAKIN YAZMAYI BIRAKMA ..SANA ÖMÜR BOYU BİTİMSİZ BAŞARILAR DİLİYORUM SELAM VE SAYGILAR ESEN KAL DOST KALEMİN DAİM BAHTIN AÇIK OLSUN SEVGİLERİMLE ..D.P
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta