Hayat'a Veda Şiiri - Nevzat Dağlı

Sevdiğimiz insanlar birer birer gidiyor,
Dertlerle şaka yapıp gülen bir Hayat gitti.
Devasız derde düşen dostu dertli ediyor,
Hüznü tatlı söz ile silen bir Hayat gitti.

Torunlar Babaanne sevgisini yaşardı,
Adlarını anarken gözleri hep ışırdı.
Çerkezlik onurunu gurur ile taşırdı,
Kafkasya köklerinden gelen bir Hayat gitti.

Küçüğünü sevendi, büyüğünü sayandı,
Allah’ın buyruğuna imanıyla uyandı.
Kadere boyun eğdi, acılara dayandı,
Dayanılmaz dertlerle solan bir Hayat gitti.

Nevzat’ın dünürüydü, Hayat’ken erken gitti,
Torunlarla hayali yarı yoldayken bitti.
Cemil’ine kavuştu, sanırım vuslat etti,
Huzuru sonsuzlukta bulan bir Hayat gitti.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat