Uçurumun kıyısındaki birine dokunmak kadar düşüncesizceydi.
Rüzgar alıp götürecek diye korkarak severdik saçlarını.
Tanrıya yakarışlarımız yankılanırdı gökyüzünde.
Endişelerimiz,geleceğimiz,geçmişimiz...
Hepsi tamdı da bir şimdimiz yoktu.
Onu da zamana bırakmıştık en yılmış halimizle.
Uçurumun kıyısındaki birine söylerdik bütün güzel sözlerimizi
Gün bitip yıldızlar görünene kadar beklerdik vazgeçmesini.
Kırılgandı,
İncinmesin diye anlatamazdık yanlışlıkları.
Yakın dostu Kadere isyan edemezdik bu yüzden.
Bizden uzaklara gitmek için seçmişti bu yeri
Ve korkardık,güneş hiç doğmayacakmış gibi.
Kayıt Tarihi : 13.8.2013 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)