Hayat Şiiri - Burhan Sevimligil

Yokluğunda demlenmiş sevdan, bir sır!
Ellerim kurumuş, çatlamış; yüreğim nasır...
Böylesi bir yalnızlığa gebeymiş bu asır.
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...

Bir tesbih tanesi gibi ucu bucu...
Başladığı yerde bitiyor bu acı.
En büyük adalet ölüm, güzel tacı.
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...

Rahat aramayı bıraktım, saldım huzuru.
Kendime de bulmuyorum artık kusuru...
Sende kalsın sulu hikayeler, bende kuru.
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...

Gözüme soktukların sende yıkılsın.
Yık istediğin vebali, can bende sıkılsın.
Utanmazsan! Her vebal bende çıkılsın...
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...

Güzel bir hatıraydı bende bitişin.
İçimi sızlatsa da o acı gidişin...
Kime yaradı anıları bir kenara itişin.
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...

Git bende kalsın en derin hislerin.
Kalsın yürekte boğulur elbet izlerin.
Yakılsın kimseye bırakma kirli iplerin...
Bir ben bilirim, bir gece, bir yaradan...