Hayat Şiiri - Müyesser Doğan

toprağa gömdüm düşlerimi.
Beni büyüten hayat
Benden ne bekledin.
Ben öksüz ,yetim bir çocuğum
Ankaranın kucağın da.
Beni doyuran sevdadır.
Boyumdan büyük hayallerin eşiğin de beklerim.
Yürüdüm ,yürüdüm
Vardığım her menzil bana çıktı.
Soğunmuş anadan üryan ağaçların sonbaharı şimdi
İkinci baharın tufanıdır ordan oraya savuran beni.
Ayrılık kendimle kavuşmakmıdır aslında
Yalnızlık ekmeği suyumudur aşkın.
Bir pencere kenarı, bir dağ başı
Bir deniz kokusu yeterdi varoluşlarıma.
Ey kader !
Geç kaldıysam
güneşler toplatma bana.
Geceleri şiirler yazdırma .
Bir çift göz de murat'ı yaşatma...
Ben kederi bilirim
Acısa da geçiyor herşey gibi...
Ne umduk da bulduk hayattan...
Doğmak,
doğru olmak yetiyormuydu ?
Haketmek için güzellikleri.