Hayat Şiiri - Emre Ulu

Güneş kendini gösterirken bir ufuk vaktinde,
Çiçekler açıyor, kuşlar uçuyor kaya dibinde.
Onca yıldız neden bıraktı öylece güneşi?
Ayın da kalmaz, güneşin battığı gün eşi.

Ağaçlar, neden böyle bakınıp durursunuz?
Üzülmeyin, bir gün siz de kurursunuz.
Bugün doğum günüydü o güzel kelebeğin.
Meğer bir de ölüm günüymüş kelebeğin.

Kara bulutlar sarmış mıydı bütün şehri?
Sahi, sabahtır atamamış mıydı tüm zehri?
Yağmurda ıslandı doğa, kurt da kuş da.
Bu muğlak uğurda iniş de var yokuş da.

Derken güneş battı, ay meydana çıktı.
Koca kafada bir tek orta meydan açıktı.
Yürek her daim çalışır vücutta ama,
Ölüm diye bir gerçek de var daima…