Akşamın birinde yalnızevime yürüyordum yalnız.
Düşürmüş gibi yerde birazcık umut arayarak,
Tütün niyetine özlemlerimi sararken farkediyorum kendimi.
Beynimin saçaklarının tarayarak.
Çöp konteynırındaki kedi mırıldanıyor bir bira daha açarken.
"Abi bir liran var mı be?" diyor tam da ben yanından geçerken.
Gözleri fırıldıyor, diğerleri fısıldıyorlar kuytulardan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta