Hayat Şiiri - Eyüp Aydın Koç

Hayatı anlata bildiğim kelimeler,
tuzruhu gibi yakıyordu gırtlağımı.
Ve yüreyim hijyenik pazartesi akşamları yaşıyordu,
belediyenin yıkadığı caddenin bonboş sokaklarında.
Hayat çamaşır makinasında,
90 derecede, önyıkamayla,
kurtulmaya çalışıyordu bütün renklerinden.
Bahçenin ipleri taşıyamadı,
siyah,beyaz bir hayatın akıl almaz ağırlığını.
Çamurun içinde hayatta kalmaya çalışa hayat.
Dünyanın enzor lekesini almıştı,toprak anadan.
Ama yıkamayın onu diye bağırdı gök yüzü.
Sonra gülümseyen iki bulut akıttı hayatın
üzerine göz yaşlarını.
Ardından parladı gök kuşağı hayatın
benbeyaz çıplak vicuduna.
Artık gülümsüyordu hayat bütün renkleriyle gökyüzüne.
Bulutlar gitti,gökkuşağı söndü.
Bir hayat kaldı evrenin entemiz yüreyinde,
yanlız başına.