Hayat Şiiri - Çağla Meydan

Önce unuttuklarını mı unutmalıydı bir başlangıç için, yeniden hatırlamak için?
Unuttukları ve hatırladıklarıyla diktiği giysinin hem terzisi hem mankeniydi, oynadığı sahnede
Gitse miydi, kalsa mıydı?
Çıkarsa mıydı gerçekliğin ona giydirilmiş gömleğini üstünden
Dönse miydi sahnesine, onu bekleyen beyaz zambağına

Hatırlamak o kadar da zor değildi
Unutmak gerçeğinin inkârı olamazdı
Bakarken ona, tam karşısında gerçeğinin saflığı,
Zambağının Beyazı

Hayat böyle değişken, her saniye yeni bir an
Durmaksızın akar sular, köprünün altından
Kulağını verdi, Yaşam nehrinden akan suya
Onu duymaya, anlamaya

Uzun bir yolculuğun derin izleriyle çizilmiş yüzünü gördü yansımasında
Kendine bakıyordu, elinde taşıdığı korkularla dolu çantasıyla
Sonra daldı gitti çocukluğuna...
Bahçedeki limon ağacının verdiği ilk limonu kim yiyecek kavgasına

Kulağına fısıldayan rüzgâr sordu; "Bu kimin masalı? "... "İçinde misin, dışında mı? "... "Hangi gece yarısı masalı? "..."Yanağını ıslatan, kimin öpücüğü? "... "Bu sıcaklık, kimin nefesi? "...
Küçücük bir damla,
Kararlı ve hızlı, kalbe giden yolda
İndikçe buhar olur, ondan öte başka bir nefesin sıcağında

Bir tempo tuttu,
Yüreğindeki sözcükler, hayat buldu
Ardarda dizildi, destan oldu
"Hayat" adlı, şiir kitabında.