Güneş İstanbul sabahlarında artık,
Hep sen gibi,hep biz gibi,
Son bir bakış bak yeryüzüne,
Bak sana ait sandığın ne kaldı etrafında,
Bak ki sen bile sana ait değilken,
Kimdir o hep benim deyip,
Benim diye geveleyen,
Oysa nasıl kol gezerdi gururun, kibrin,
Nasılda laf söylerdin, kalp kırardın,
Haddini bildirdim ona diye otururdun,
Bir komutan edasıyla,
Şimdi ne ceget kaldı, ne omzunda yıldız,
Ölüm bir tokatta sök aldı,
O kıymetli canınla birlikte...
Kayıt Tarihi : 13.3.2015 21:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vildan Altunbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/13/hayat-1754.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!