Ey hayat
en büyük zaman dokusu
günlerimi, anıları
ve annemi, dostlarımı
bırakıp baktım kendime
çöküntüm ağır ve karanlık
karanlık değil hayır her zaman
düşle bulanık
umut parçası
Ey hayat
sulardaki puslu tünel
rüzgarlı otlak yangını
burgaçlı, gölge eğrimli
ben belki bir sakız ağacıyım, köknarım, meşeyim, çamım
kendi dallarımda
nice dikenleri ayıkladım
köklerim hala alt akıntıda
Bir balıkçı rıhtımında oturdum
akşamdı, gece başlamadan hemen önce
sen miydin gördüğüm kırılmış ışık
bozuldu hava
üstüm başım tuz kokusu
ah yüreğim nicedir unuttum seni
suya gömüldüm
kıvılcım çakınca
Kayıt Tarihi : 6.11.2012 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
nice dikenleri ayıkladım
köklerim hala alt akıntıda
........
Böyle de güzel seslenilirmiş hayata !..
TÜM YORUMLAR (2)