Gülümsememi unutmamak için direniyorum.
Hayat neydi' nasıldı?
İnsanlar neredeydi?
Bilmiyorum!!!
Hala gülümsemenin basit ama olağanüstülüğüne sığınmış bir şekilde bekliyorum.
Çektim elimi eteği herkesten!
Susuyorum..
En çokta bekliyorum.
İçinizde bir yerde gizlemiş hayaller var, görüyorum...
Ve izliyorum!
Hem gelmişi hem geçmişi...
Kayıt Tarihi : 24.4.2021 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!