Hayat Şiiri - Doğukan Dualı

Seven, sevdiğine elbette ki fedakarlık yapar.
Her gün o'nu bir yerlere götürür,
Her gün dışarlarda gezdirir, yapar eder vesaire.

Bir zaman sonra, bu yaptığı kendisine vazife olur.
Ve ikisinin arasında artık aşk biter,
Her şey vazifeymiş gibi olur.
Aynı yatakta yatsalar bile.
Zaten o yatağa aşk ile yatmadıktan sonra ne fark eder ki söyle.

Her şey yerinde, seviyesinde güzel.
Sen o'nun için her şeyi yaparsan, o'nun için değerli olmazsın.
O'nun için ölme. Çok saçma değil mi?
Yani o'nun için ölürsen, ölürsün ölür.
O'ndan ayrı kalmış olursun.
O'nu senden mahrum bırakmış olursun.
Ne yani, böyle yaparak o'nu sevdiğini mi sanıyorsun.

Çünkü biliyorum.
Hadi sen yine iyisin, o'nunla birliktesin.
Peki ben,
3 yıl boyunca aşk ile yaşadım. Hala da aynı.
O'nun sesini unuttum.
İçler acısı, çok saçma.
Ve biliyorum, içim acıyor.
O başkasını seviyor.
Ölüm sebebim bu.

Ama bekliyorum yine de. Çünkü;
O da yaşıyor ise, sende yaşayacaksın. Ölmek anlamsız olur.
Çünkü; Nefes alıyorsanız eğer, ikiniz içinde her zaman umut vardır.