Hayat, düşünceyle başlayan bir noktadan, düzgün olmayan bir yürüyüşe katılımcı olarak çıkmak.
Hayat, başı dumanlı bir dağ iken; güzelliklere özenmek ve silineceğini bile bile gerçekten kaçmak.
Hayat, engin denizlerin maviliğine aşık olmak ve acemi bir kaptan gibi belirsizliğe yelken açmak.
Hayat, kanat varken yerlerde sürünmeyi, tercih etmek, kolsuz kanatsız iken yükseklerde uçmak.
Hayat, gönül gözü kör bir bedene yıllar yılı yılmadan, körü körüne sevgi ve özlem ışıkları saçmak.
Hayat, aynı kulvarda koşarken çelme alıp tökezlemek, yıkılmak, yıkıla yıkıla kulvarda gidebilmek.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta