(dertleniş)
dört bir yana dağılmış anıları toplarken
geç(i) verdi yaşanmaya amade bir hayat
sükut dizginledi göge eren figanımızı
bağı çözüldü dizlerimizin, geçti hayat!
dileğimizdi oysa; daha aşk ile meşk
zaman geçti ağarttı saçlarımızı hayat!
sam yeli eserken lodosa yakalandık
tadın en güzeliyle zehirledi bu hayat!
postun üstünde dost aradık, domuzu
anladık derken her şeyi geçiverdi hayat!
timsah göz-yaşları dökerken, umutlandık!
gerçekleri yok sayıp aldatıldık, ah hayat!
2 -bölüm
Yakup IcikKayıt Tarihi : 1.5.2010 21:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/01/hayat-1-20.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)