Ay gölgesi düşerken dolunaydan hilâle
Suların büklümünde yakamozlar kırılır
Tükenen umutlarım sürüklerken melale
Sensizlik ikliminde hayallerim yorulur
Günden güne soluyor, geçiyor gençlik çağım
Hoban olmuş bağlarım, suya küsmüş toprağım
Bir garip hâl içinde, ne ölüyüm ne sağım
Aşk bağının çaresi, bağban olur, yâr olur
Bilmem ki bu çektiğim, kaç sevdanın bedeli
Dönüşünü beklerim veda edip gideli
Takvimler söylemiyor, hangi güne vadeli
Bir gün çıkıp gelirsen, yoklarım hep var olur
İnsanın son verdiği bedendeki canıdır
Âşık için sevdiği, damarında kanıdır
Seven canların yeri sevdiğinin yanıdır
Cananından uzağa, her bir mekân dar olur
Gönlündeki gülşene, başka bülbül girmesin
Dayanamam ölürüm, yaban eller sarmasın
bu sevdanın sonunu, hiç kimseler sormasın
Gülü ne çok sevsem de, bana düşen hâr olur
Kayıt Tarihi : 2.8.2012 12:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!