Hayaller Yaban Bana Şiiri - Ünal Kar

Geldiğimiz günleri anlatayım ben size,
İçimdeki yangılar her şeyden yaman bana.
Yarınlara güvenle bakacak bir çift göze,
Ne kadar muhtaçmışım gösterdi zaman bana.

Sevdalar kuşa dönmüş durmaz gönül bağında,
Firari tüm duygular uslanmazlık çağında,
Saygı sevgi muhabbet can çekişir ağında,
Ateşte kaynayan gün çıkılmaz zindan bana.

Uzandığın dost eli neden böyle çok kirli?
Hayır konuşmaz diller, bir o kadar zehirli
Bir de makam verirsen, gör bak nasıl kibirli!
Çıldırmış aymazlıklar, sürgünde vatan bana

Şuurlar iflas etti yalan dolan yüzünden,
Sahtelik yüz göz oldu sapıtınca özünden,
Ayrılmadan gidince çakalların izinden,
Sığındığım o sular mayınlı liman bana.

Para pul ilah oldu kurduk berbat düzeni,
Adalet haklı gördü gücü ile azanı,
Baş tacı etti âlem ana baba üzeni,
İnsanlıktan bihaber geçinir uzman bana.

Ektiği tohum bitmez gider alır başını,
Erken yaşta bunamış tahmini zor yaşını,
Gülmeyen bir topluluk kaldırsa da kaşını,
Renklerini çaldırmış hayalet orman bana.

Yaşamlar bölük pörçük yaşananlar hep kısır,
Medenilik diz boyu anlaşılmaz bir asır,
Nasıl düştük bu hale söyleyin kimde kusur,
Düşündükçe can yakan vücutta çıban bana.

Sorgulara cevapsız kalıyorum yine ben,
Umutların düştüğü dönüyorum yöne ben,
Özlediğim günlere kavuştuğum güne ben,
Adaklar adasam da hayaller yaban bana.

28 Aralık 2010 Tokat