Hayaller – Gerçekler Şiiri - Ahmet Ormancı

Evim dediğim, o küçük odamdayım.
Öğrencilerim de gitti artık, yalnızım.
Dışarısı buz kesiyor,
Ben teneke sobamın karşısında oturuyorum,
Elimde sigaram dumanlar dağıtıyor.
Dumanlardan,
Senin resmini çizmesini bekliyorum.
Biliyorum, mümkün olmayacak bir şey bu
Tıpkı, senin burada olmanı istemek gibi.
Seni ancak hayalimde canlandırıyorum,
Seninle konuşuyor,
Hatta şakalaşıyorum.
Sonra yine yalnız olduğumu anlıyorum,
İçimi bir burukluk sarıyor,
Boğazımda bir şeyler düğümleniyor,
Yutkunamıyorum.
Sigaram yavaş yavaş bitiyor,
Seni hayal etmekten
Korkunç gerçeklere dönmek gibi.
Biraz sonra akşamın hüznü de çöküyor,
Ben yine seni arıyorum
Karanlık boşluklarda.
Yine seni bekliyorum,
Yatağımda uykulu.
Seni düşünüyorum
Gecenin ortasına kadar.
Ama yine anlıyorum
Hayaller boş,
Hayat ise çok acımasız.
1991 – Mardin