Sensiz Sokaklarda Şiiri - Serpil Koçar

Sensiz Sokaklar

Bu gece senin hayalinle çıktım sokağa,
Ellerin belimde, gözlerin gözlerimde.
Hayalinle yürüdüm saatlerce soğuk ve karanlık sokaklarda,
Seni sana anlattım bomboş caddelerde,
Aşkımı haykırdım gecenin karanlığına.

Sıcacık yüreğine sarıldım usulca sokulup,
Arada koştum soluğum kesilircesine.
Baktım ki arkama yoksun, yoksun peşimde,
Sessizce yine ağladım kuytu köşelerde,
Sadece hayalin vardı yanımda…

Olsaydın şimdi yanımda, tutsaydın ellerimden,
Silseydin gözümden senin için akan bu yaşları.
Neredesin sevgilim, kimle, kimlerlesin şimdi?
Düşündükçe seni bir başkasıyla kırılır kalbim,
Olur paramparça, kıskanırım seni ben.

Gülüşünü, gözlerini, hatta sesini bile
Duymasın, görmesin benden başkası isterdim.
Sen bende saklı kal, yüreğimde gizlerdim aşkını.
Biliyor musun, ağlıyorum şu an sessizce,
Sokak lambasının altında seni anlatıyorum kendime.

Ah be sevgilim, sensiz bomboş bu sokaklar,
Neredesin, neredesin şimdi benden uzaklarda?
Avutamıyorum şu zavallı yüreğimi,
Anlatamıyorum, söz geçiremiyorum gönlüme,
İsyanlarda yine yüreğim bu gecede.

Gecenin koynunda kaybolmuş bir ben,
Her adımda seni arıyor yüreğim.
Sensiz sokaklar bana yabancı,
Ne yıldız var ne ay bana yol gösteren,
Ve ben, yalnızlığın kucağında seni bekliyorum hâlâ…