Sessiz ol, kimseler duymasın seni düşündüğümü, içimde
yanan kor ateşleri görmesinler
Hatta ve hatta bilmesinler de sensiz çok üşüdüğümü,
korktuğumu, ürkekliğimi. Aslında hayatta, küçücük, çok
aciz bir sığıntı olduğumu. Bu karanlık dört duvar arasının
en köşesinde bükülmüş yere ağlamaklı seni düşündüğümü
bilmesinler. Bak yine gururum taştı. Son geldiğinde hiç
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta