Hayalini Kurdukça Şiiri - İzzet Kocadağ

Bir zamanlar uzanıp, okşardım saçlarını,
Hayaldi gerçi ama gerçek gibiydi hani.

Şimdi nedendir bilmem, dokunsam bir teline,
Yakıyor ellerimi, dönüşüp kor haline.

İçim ayrı yanıyor o an ellerim gibi,
Kavruluyor bedenim, bilmem nedir sebebi,

Artık hayalin bile, haramdır bana sanki,
Öyle bir çıkmazdayım, çaresizim inan ki,

El olduğundan mıdır, her düşüm parça parça,
Suçluluk duyuyorum, hayalini kurdukça,

Artık git hayalimden, unutmam gerek seni,
Başkasına aitsin, günahkâr etme beni…

Ne sen beni hatırla, ne ben daha yanayım,
Hicran olsun bu aşktan, şahsıma düşen payım.

Haydi git düşümden de, yine etmeden veda,
Hayalini kurdukça bitmeyecek bu sevda…

5 Ocak 1991-Cumartesi / Bilecik