Hayalin Olamam Şiiri - Burhan Sevimligil

Gel kandırmayalım birbirimizi.
Ben, senin hayalin olamam!
Bir olamadı belki hiç bu dizi.
Yüreğine eğreti kalır, dolamam.

Bir kıvılcımdır, söner yel vurunca!
Kararır bu yolu, dikeni görünce.
Gel bölüşürüz acıları, karınca kararınca.
Yıkılır dünyam sen üzülünce...

Üzülme yalnızlığıma, yol görünmez.
Gün göremedi kınayan, nazar eyleyen.
Bu yol gider ama değmez, dönülmez!
Hakikat bu, ömür bu, bu görünen!

Üzülünce, her nefes daha ağırdır!
Dayanmaz, en güçlü dediğin bağlar.
Uyanınca aşkın huyudur, sağırdır.
Gülsende, yokluğun sızısında ağlar.

Oturunca hüzünlenirsin o yerde.
Güllerin soldu, yapraklarımız döküldü.
Anılar mezarlığının yüklediği derde.
Dayanamadı, hüzünler çöktü.

Sıkılır çehren kaçacak yer arar.
Körpe köklerin bile koyulur yola.
Aşkın belli ki KÜÇÜK YÜREĞİN KADAR!
Kâfir bir sükût böler, kan kusa kusa...

Aydınlığa çıkaramadığımız duyguların,
Kurtul istediğinin tesirinden, sesinden!
Korkunun, endişenin yerini aldı rahatlığın...
Gerçekler çok uzak, hayal penceresinden!

Gönül gözündür belki seni aldatan.
Akıl başa gelir, hayaller söndüğünde.
Emir buyurulmuş, üflenmişse Hak'tan.
Kayboluruz bu güzel düğümde...