Ete kemiğe bürünüyor hayalin bu saatlerde işte tam bu saatlerde kıyamet kopuyor, nekadar dua varsa bildiğim adını katık edip okuyorum, donuyor zaman, kesiliyor saatlerin tıkırtıları, zehir zemberek sessizlik, ardından yıkılıyor göğümün tavanı, doğarken ödünç aldığım nefesi geri veriyorum, işte hep bu saatlerde.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 26.1.2024 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!