Akşam ve Fırtına Şiiri - Özgen Öz

Akşam ve Fırtına

Ve vakit yine akşam…
Ağzımda tembel bir sigara,
dumanı gecenin sessizliğine karışıyor.
Bir küfür gibi yüzüme çarpıyor fırtına,
sert, beklenmedik ve adeta beni sınayan.
Rüzgâr, eski hatıraları savuruyor sokak lambalarının altında,
ve ben, tek başıma,
yılların yükünü omuzlarımda hissediyorum.

Her nefeste sigara dumanı,
geçmişin ve bugünün birleştiği bir köprü gibi yükseliyor.
Yalnızlığımın kıyılarında dolaşırken,
her küfür, her isyan, her çırpınış
yüreğimi biraz daha oyuyor, biraz daha deliyor.
Ama buna rağmen duruyorum…
Ayakta, dirençle,
fırtınanın ortasında, sessizce.

Akşamın karanlığı çökerken,
her köşe başında bir hayal beliriyor,
geçmişten kalan bir iz gibi…
Bazen gülüşünü hatırlıyor,
bazen dudaklarının sıcaklığını…
Ama hepsi geçmişin gölgesi,
ve ben, sigaramın dumanında,
o gölgelerle konuşuyorum sessizce.

Fırtına şiddetleniyor;
yüzüme çarpan rüzgâr, sanki yılların bütün haksızlıklarını taşıyor.
Ama ben, her darbeye rağmen,
her çarpışta biraz daha güçleniyorum.
Her küfür, her azar,
her kaybolmuş anı,
birer taş gibi düşüyor kalbime,
ve ben, onları biriktirerek
kendimi yeniden inşa ediyorum.

Dostum, biliyor musun…
Bu akşam, bu sigara, bu fırtına…
Hepsi bana senin yokluğunu hatırlatıyor.
Her duman bulutu, her rüzgâr darbesi
yitirdiğim yılları, kaçırdığım anları
ve belki de sonsuza kadar göremeyeceğim birini…
Ama buna rağmen,
her an yaşamak istiyorum,
her acıyı hissetmek istiyorum,
çünkü bu acı ve yalnızlık
beni hâlâ hayata bağlıyor.

Akşamın koynunda duruyorum,
sigaramın dumanı göğe karışıyor,
fırtına yüzüme vuruyor,
ve ben, bir nebze öfke, bir nebze hüzünle
kendimi buluyorum her adımda.

Vakit yine akşam…
Ve ben biliyorum:
Her fırtına geçer,
her küfür susar,
ve yine de geriye kalan tek şey
yaşanmışlık, birikmişlik,
ve yitirilmiş ama unutulmayan sevgidir.

Ve ben, sigaramın son dumanını üflerken
yüzüme çarpan rüzgârla birlikte
sessizce fısıldıyorum:
“İşte yine akşam…
Ama ben hâlâ buradayım,
fırtınaya rağmen, yalnızlığımla,
ve belki bir gün tekrar kavuşacağımız umuduyla…”