Hayale Dalmak Şiiri - Ahmet Bozkuş

Yağmurdan sonra doyasıya
Bir nefes almak Çamlıca’da…
Doyasıya bir toprak kokusu…
Henüz bozulmamışken şehrin uykusu
Hayale dalmak iskeleden
Selam vermek martılara
Süsleyerek bir simitle
Gülhane’de ritim tutmak rüzgâra
Tarifsiz bir ümitle…
Saklanmak fırtınadan Boğaziçi’nde
Üşüyünce çay bardağına sarılmak…
Gözünde bir cennete dönüşürken Üsküdar
Sırrını fısıldamak Mihrimah Sultan’dan
Fısıldamak müezzinler kadar,
Gökyüzüne akisli bir sesle…
Bir vapur olup seyretmek denizde
Kol kola girip bembeyaz sisle
Kışı bahara çeviren bir hisle…
Yanmak, uyanmak, dayanmak
Bir sevdaya…

Bir sevdaya aldanıp
Kendini İstanbul sanmak…
İstanbul’da sevdanın
Güzel olduğuna inanmak…
Ve yanmak
Bir sevdaya aldanıp
Ve uyanmak
Güneşi doğdu sanıp
Ve dayanmak
Acının denizinde yıkanıp…
Ve…
Acıyı sevda sanmak…
Aldanmak…