Hayal ve Aşk Şiiri - Ahmet Arelov

Aynalar her zaman doğru söylemez.
Hayallerim bir köpek küskünlüğü gibi,
Mutluluk her zaman ki halinde, hiç.
Ama aynalar hep doğru söylemez,
Hatıramdaki gülümsemen gibi.

Lakayt iki üç cümle gibi yaptıklarım,
Yapraklardan bihaber aşkım.
Mermisiz geçen ilkel bir savaş hali,
Ben şimdi yeni benlerin düşmanı.
Beklemekte beni, unutmanın değil alışmanın arifesi
Asırlık bir hapsin yeni güncesi.

Edilgenler ülkesindeki krallıklar,
Yeni imparator ilan ettiler beni.
Gülünç hayaller ülkesinde ise tanrıydım eskiden
Şimdi sadece soytarısıyım tanrının.
Yeni aforoz haberi hoş geldi, ne olacaktı ki.

Yapay kaldık yine evrenin içinde
İkinci şansların bile hayali yok.
Zamanın tuzağında eriyip gidilmekte.
Aşkın otobüsünün içinde, kaza mahallinde,
Mevsimlerden yaz, hiçbir şeyin üçü,
Ağlasamda gözlerimden yaş gelmeyecek, özür dilerim.

Nereye gitti bu melek, bana mesaj getirecek,
Nerede Hermes? Nerede İsis, Agni?
Hep kafamda, aynı ses, farklı kadın.
Rüyamda eski bir ev, bir su kovası ve gözyaşı
Yaşlı olmayan bir kadındı sanki, çirkin, neden?
Lekesiz bir ayrılık sonrası, lekeli bir rüya.

Alnımda kalmadı umudun zerre damlası,
Bilginin kibiri, sanki bir fare zehri.
Hayallerimin bitmek bilmez çölü, deryası.
Hepsi gitti umutlarıyla birlikte, aldılar dilimi, kalbimi.
İnanmadıklarım, o ağaçlarım, kuşlarım,
Şimdi hepsi birer dev oldu, bana bakıyor
İnsan putları kırmakta gerçekten zorlanıyor.

Meleğim, hayalim, gerçeğimin üstündeki yalan doğru,
Aşk ulaşılmaz olanadır, aşk herşeyedir.
Aşk ikinci şansa dır, her ayrılığa, her ölüme
İnanana, inanmayana, düşünene, düşünmeyene.
Aşk yaprak gibi. Dalından ayrılmaya mahkum
Yere düşecek rüzgardan sonra, ne kadar istemese de.
M

Aynalar her zaman doğru söylemez.