Hayal Şehir Şiiri - Recep Yıldız

İstanbul'u gördüm, gece bir düş gibi saftı.
İstanbul'u gördüm gece, bir düş gibi saftı.

Sessizdi, nefessizdi, hayal çığlığı vardı.
Evlerde, sokaklarda ölüm saflığı vardı.

İstanbul o gün başka bir âlem dokuyordu,
Gün değmemiş akşamda kızıllık kokuyordu.

Cennet gibi bir gündü, ışık bayramı vardı;
Yıldızlar akar şehre tebessümle kayardı.

Coşmuştu Boğaz, bir gerilip bir taşıyordu;
Sonsuzluğun ufkunda zaman buzlaşıyordu.

İstanbul'u gördüm gece, hissiz kalakaldım.
Kıpkırmızı gök kubbenin âhengine daldım...

mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün