Hayal Savaşçısı Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Hayal Savaşçısı

Dünya bir satranç tahtası.
Bizler ise oyuncularız.
Güçlüler, güçsüzleri her zaman yener.
Ama beni mat edemez kimse,
Çünkü hayal dünyam en güçlü silahım.
Gerçekler yetmez düşlerime,
İçimdeki kıyamet, tek ilhamım.

Karanlığı yırtar, ışığı koparır; alırım Güneş’ten.
Ben, hayal âleminin son yaşayan şairiyim.
Dizelerim naiftir, ufaktan girer içeri yürekten.
Esrarını Nebula’dan alır kafiyelerim.

Bermuda’nın gizemini taşır kalemim,
Her mısrasında mistik bir tanrı yaratır.
Ve Kaf Dağı’nın arkasında bulur âlemi,
Titreyen satırlarında üşür sayfalar.

Kafamda yıldızlar çarpışır,
Rüyalarımda cümleler patlar sessizce.
Kalemim kılıç, kelimeler zırh;
Bir ben varım, benliğimin ötesinde.

Kâinatın nehirlerinde yıkandım,
Zemzem suyu görmemiş,
Saf ateş ile kutsandım.
Ata bindim, kılıç kuşandım.
Hayalin deryası, savaş çölünde
Hem üşüdüm hem de yandım.

Karanlığın cehennemi olsa da önümde,
Işığımı söndüremez hiçbir gölge.
Bu savaşta esir düşmek yok.
Kırarım zincirlerimi,
Uçarım özgürce.