Hayal meyal her şey Şiiri - İlyas Kaplan

erik ağacının yaprakları dökülmüş çiçekleri solmuş
çok uzaklarda akan nehrin gürültüsü
ve de geceden gelen uğultulu sesler…
başı önünde, gözleri yerde,
güçsüzdü
dirençsizdi
acziyet içindeydi
teslimdi artık
etten kemikten, ruhtan nefesten yaratılmıştı çünkü

dengesini bozuldu
silkindi yerinden
kalkmaya yeltendi
ayaklarının üzerinde yarı doğruldu
ayakları bedenini taşımaya gücü yetmedi
düştü.
bir daha denedi
bir dahası olmadı
olduğu yere yığıldı

devrildi
hayatın bütün nefeslerini içine çekmek ister gibi
son bir kez
başını göklere uzattı
fazla dik tutamadı , bıraktı
kısık bir sesle boşaldı içindeki ,
nefes…

uzun kirpikli güzel gözleri kapanırken
hayal meyaldı her şey
göreceği ne rüyası kaldı
nede tanık olacağı bir düş
düşmüştü fani dünyanın şeceresinden
dünya fenasından göçüp gitmişti
minarelerden yükseldi sala
musallaya yatırıldı ölü diye …

her gün duymaya alıştığımız sıradan ses sala
oysa her sala verişte ölen başkası olsa da
her nefes alışta ömrü tükenen bizleriz
sadece vefatı haber verilen mevtanın salası değil
aynı zamanda tükettiğimiz nefes
geçen ömrün de salası aslında.

binlerce insanın yaşadığı bir şehirde
elbette her gün doğumlar da ölümler de olacak,
hoca efendi günün birinde bizimde cenaze namazımızı kıldıracak
er kişi/hatun kişi niyetine.

her gün niceleri ölmekte
onlar sadece takdir olunmuş bir kazanın kurbanı
ağır bir trafik kazası,
şiddetli bir deprem veya tehlikeli bir hastalık müsebbip
kıl payı hayatta kalma imkanını yakalayanlar çok şanslı

birini öldüren sebep başkasını öldürmeyince ,
ölüme karşı bağışıklık duygusu gelişiyor bizde.
bana bir şey olmaz düşüncesi kolayımıza geliyor
ölümü düşünme birçoğumuzun huzurunu kaçırıyor
can sıkıcı düşüncelere dalmaktansa,
her gün öleceğime bir kere ölürüm, diyoruz belki de

ölümü düşünmekle onu çabuklaştırmış olmuyoruz
aksine ölüm düşüncesi hayatı daha da anlamlandırıyor
dünyaya bağlılığımızı azaltıyor.

ölüm düşüncesini pas geçenler,
hayatın akışına kendisini kaptırmış
hayatı anlamayan, ölümü anlamayı arzu etmeyenlerdir.
aktör değil faktör olanlardır.
sanki ev, dükkan ve arabayı sigortalatır gibi
hayatı da ölüme karşı sigortalatmışlar
ölümün kol gezdiği bir dünyada
hayatın geçici teminatlarına güvenilir mi hiç

önce, hayır, olamaz, doktor tahlillerinde hata olmalı,
şeklinde sorgulamalar…
sonra, iyi de neden ben…
daha benim yaşıtlarımdan çoğu yaşıyor
bilahare bazı adaklarla zaman kazanma hamleleri
eğer ömrüm yeterse hacca gideceğim,
okul yaptıracağım,
öğrenci okutacağım vs. vaatler…
nafile beyhude çırpınışlar

heyhat…

“Ecelleri geldiğinde
ne bir saat geriye bırakabilirler
ve ne de öne alabilirler.”

redfer