Hayal Meyal Şiiri - Mustafa Söyler

Ansızın bu soğukta kapımı çalan
Uykuyu bedenimin ağırlığına koymuşlar
Bir beklenmedik yüz,
Bir gizemli yüz,
Bir sözü içinde söz,
Eflatuna çalan karaltılar
Belki ne için yaratılmış?
Sorular sordukça
Sanki hasta bir çocuk gibi eriyip bitiyordu
Belli ki yanılmıştı
Çünkü ortalıkta bir ben, bir gıcırdayan kapı
Bir de gizemli yüz
Nedir derdi? nicedir hali?
Bir türlü naz çekiyor
Adım adım beni kuytuda bulduruyordu
Güldürüyor…
Bir ressam olsaydı dersem
Bu anı ne güzeldir Allah'ım
Kapkara boya olacaktı
Kİrlenmiş buğulu gözleriyle
Üç cümle fısıldamıştı belli ki
O üç cümleden ibaretti belli ki ilacım

Neden peki demiştim
Sorma dedi sorma ben uğrarım böyle
Sağlıcakla kal şöyle
Üzgün, mahsun, bir şekilde kayboluvermişti
Pencerelerinden alaycı insanların kahkahaları Sessizliğe dem vuruyordu
Ve ben belki annemin salladığı beşikten hiç kalkmamıştım
İlahilerle çağıran erenlerde yoktu
Dua eden var mıydı?
Buz gibi esen ılgıt rüzgarlar
Yönümü doğuya çeviriyordu
Kıpırdamaya devam eden sinir bozucu kapıya Tekmelerle susturmuştum
Sonra tekrar yatağımın soğukluğuna
Baş başaydım
Kapı gıcırdamaz olmuş
Hiç değilse bir müddet böyle olacaktı
Olmalıydı da!
Telaşla bir şeyi unutmuştum
Yataktan fırladığım gibi
Çayı ocakta unutmuştum.