Hayal-i Canan 2 Şiiri - Mansur Hamri

uzaklara çok yakınımdan dalardı gözlerin.
ağaçlar dallara rengarenk meyvelerini asardı.
sen bir denize düşerdin bütün köşebaşlarından.
ben göğsümde kupkuru gezdirirdim suları...

yüzün taşardı bir su kuyusundan,
ben bir gül yaprağını gergin tutup yanaklarına basardım.
suyun gücüyle sen semaya yükselirdin.
göğün çeşmelerine 'serin ak' diye fısıldardın.
sonra sudan kurtulup bir meleğin tüylerinde kımıldardın.

dağları yakalardın semaya açılan göz kapaklarından
benim gibi çocuklar yerlerde doğar,
göklerde büyür ve cennette ölürlerdi sen olmasan...

ey canan; içimin yeşil kapılarından girdiğin zaman
göreceksin ki,bir yanağından öptüğüm güller,
öteki yanaklarıyla seni bekliyorlar...