Hayâl Şiiri - Dilan Gürbüz

Kalbini aç;
çok yol aldım, dinleneyim biraz.
Aç kalbini de konayım dalına,
yeni çıktı güzden, üşüyorum biraz.
Yüksekten baktım bulutlara,
bulutların ardında bir çift el,
Usulca uzanıyor kanatlarıma.
Kalbini aç bana, sana çiçekler açıyor toprak,
sana gülümsüyor güneş,
kokuna sarılmış rüzgar sen esiyor.
Seni tanıyor gözlerim;
çok uzaktasın, uzak nedir sevgilim.
Bu baharda mı yalancı yoksa?
Seni bana getiren tüm yollar kapandı mı?
Her dal tutundum oysa,
uzandığım dallar kırıldı mı?
Kalbini aç bana bu engellerden geçeceğim,
yolumuz yok biliyorum,
olmasın sevgilim,
bir kuşun kanadına sığınır ellerini bulurum.
Yolumuz yok biliyorum,
olmasın sevgilim,
yıldızlardan bir köprü yapar, ellerin olurum.
Kaç adım eksik, ben geldikçe çoğalıyor mesafeler.
Kaç uyku, kaç gece, kaç ömürden feda etmeli;
senin yolunla bir olmak, yolumuz diyebilmek için.
Umutlarım bir çanta dolusu,
hayâllerim evrene sığmaz.
Çoçukluğumdan bir düş gibisin,
Sanki masallarda geçiyor adın,
bense bir hayalperestim.
Ama varsın, varsın sevgilim.