Hâyâl Şiiri - İbrahim Sönmez

Benden gittiğin bu akşam
Gecenin elinden tuttum
Sonsuzluğa yürürken
Hayalin çıktı karşıma
Seni sordum.
‘Çoktan unuttu.’ Dedi.
Zaten hiç sevmemişsin.
Geç kaldığım geceler
Yollarda kalmamış gözlerin
Yanındayken sana hasret oluşum
Bundanmış demek,
Seni ‘can’ bilen beni,
Kendinden bilmemişsin.
Gözlerine baktığımda,
Kaçırırdın ya gözlerini,
Utanırdın sanırdım.
Onda da yanılmışım
Gerçeği görmemden korkarmışsın gözlerinde,
Onu da yeni anladım.
Tuttuğumda ellerini,
Çekerdin ya başın önde,
Dokunmak istesem,
Titrerdin.
Soru sorsam konuşmaz,
Her nasılsa dinlerdin.
Senle geçen her şey yalanmış,
Yeni anladım.
Kader deyip geçmek gerek
Gidişin, son değil bana
Sen de, kaderini yaşarsın bir gün
‘’Beni bıraktığın gün gelir aklına’’ diyeceğim.
Ama boşa…
Hayat büyük bir sınav,
O da anlayana.