Hayal!
Bu gün ben birini, 'benim kadar' özledim
Yüreğimde ince bir tül gibi, yalnızlığı gözledim
Kimsesiz poşet gibi denizinde sürüklenerek
Aynalardan kaçarken özlenmeyi bekledim,
Ben onun gülen yüzünü, susan bakışlarını
Özlesem de; hiç bir zaman gelmez ki dedim.
Çığlıklarım boğulsa da gecenin karanlığında,
Bu ışığın sönüşü olacak gözlerimdeki ateşin.
Uğultuyla sesleniyorum sana bir defa gül;
Ne kadar acı, ne kadar komik olsa da bakışın.
Ve bana ait değil mi? seferini unutmuş tekne,
Senin kelebekler gibi uçarak sona varışın.
Kayıt Tarihi : 15.3.2011 16:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!