Havva Gibi Şiiri - Nurettin Doğru

Benim için sen,
Ademi cennetten caydıran Havva gibiydin
Lâkin
Sen bana yasaktın,
ben sana yasak
Bilmiyorduk ne yapsak
Ve sonunda
Gittin,
Giderken bir ara dönüp baktın
Gözlerinden anladım,
Farkında değildin
Ardında
Yanmış bir yürekten kalan
Bir tutam kül bıraktın
O gün
Gözyaşlarım düşmesin diye
Isırdığım dudaklarımı kanattım
Giderken
Hiç düşünmedin aşkları ve aşıkları
Bire zalim
Nasıl verdin bu kararı
El sallarken avuçlarından üfledin
Unufak ettiğin umutlarımı

Biliyor musun
Son turfanda duygularımla
Ben senin yüzde doksanını sevdim
Kalan noksanını da sevdim
Şimdi
Sen buralardan gideli beri
Yaprak sarı, dal sarı
Umutlarım sapsarı
İşte bu halde
Evimin balkonunda
Senden hatıra diye
Ellerimle besliyorum
Gittiğin diyardan gelen kuşları

04.05.2005