Fanustayım Şiiri - Nurettin Doğru

Buğulu bir fanusta yaşar gibiyim
Herkes görür hayalimi de
Ben kimseyi göremem
Ortadayım ayan beyan
Lâkin yok feryadımı duyan
Ve yarama merhem olan
Aşk alevi kızgın harıyla üzerime çullanmış
Yangınıma sıkılan suda boğuluyorum
Değmeyin bana
Hazırım günaha
Bugünlerde sevaba dayanamam
Hayatım ömür bedenime sarılan
Çiçeklerle bezenmiş bir sarmaşık değil de
Boynuma dolanan bir kement gibi
Sıkar boğazımı biteviye düz bir çizgide
İçimde bir volkan kaynar
Yoksa ben mi kaynıyorum volkan içinde
Ruhum çıkar dolanır anadan üryan alemi
Yoksa alem mi binlerce küçülmüş benim içimde
Yine olumsuzlardayım
Atılmış ruhlar çöplüğünde
Ruhum isyanlarıyla başbaşa
Al almanın çürüğünde
Sönmüş bir ocağın küllerinde
Döküklerinde köhne bir binanın
Söküklerinde eski bir libasın
Ve bir katilin elindeki bıçak gibiyim

04.05.2005