HAVASIZ İNSAN
Bu dünya Yusuf’un atıldığı bir kuyu
Daralıyorum! Havasız, karanlık koyu
Paralıyorum! Manayı boğuyor oyu
Çağırıyorum Azrail’i imdat deyu!
Yetermiş her şeye şeytanın fendi
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta