Havadan Gelen Ölüm Şiiri - Mehmet Cıngır

Bu âlemin en derûnî özüdür insan
Yaratılanın en şerefli yüzüdür insan.
Tırmalanıyor vahşice bu en şerefli yüz
Parçalıyor en deruni özü maskeli bir öz.

Çiğnenmektedir hayâsızca insanlık bugün
Tükürün sahte özün maskesine tükürün!
Bazıları zanneder ki bunlar birer insan
Hayır! İnsan değil bunlar,maskeli bir şeytan.

Bunlar,Nemrut gibi İbrahim’i yakıyorlar!
Bombalarla utanç duvarını yıkıyorlar!
İnlemekte ağır bir enkaz altında beşer.
Şaşıp bu vahşete şeytan bile hayret eder.

Göklerden geldi bu defa en şiddetli deprem!
Alev alev evren eyyy, cehennem mi cehennem!
Yok mu bu alevi söndürecek bir damla su?
Ne ağırmış Yâ Râb insanlığın kış uykusu!

El,ayak,kol,göz,kulak… Uşuşuyor havada!
Balık gibi kızartılıyor masumlar tavada!
Kan kokuyor tüm denizler,karalar,havalar…
Kan içmekte sırtlan ruhlu hissiz bir canavar!

Vuruyor görse bir yerde uçan bir kelebek
Ayırmıyor asker,sivil,yaşlı,kadın bebek…
Hapsedilmiş insanlar ufacık bir karaya,
Yiyorlar bir yamyam gibi tuz basıp yaraya.

Su yok,ekmek yok…Ölüm ölüm,dehşet mi dehşet!...
Ölüm indirmede gökten medeniyyet(!) denilen vahşet!
Canavarca parçalanmış,tanınmıyor yüzler!
Ayrılmış başlar,yuvasından fırlamış gözler…

Kartal gibi çöktü avının üstüne zulmet!
Hani nerede insanlık;hak,adalet,vahdet?...
Bir yerde zulüm ve zulme uğramış aç bir halk!
Ey hâlâ”insanım”diyen adam!Öldün mü?Kalk!

Ölüm kustu gökten sağnak sağnak kontrolsüz güç
Alıyordu güya o,“Aksa tufanı”ndan öç
Fakat ölen hep kadın,çocuk…Yetiş ey Vedut!
Zirâ sınır tanımıyor” bu medeni(!)” haydut.

Gökte yağmur bulutu…Hayır ölüm bulutu!
Açık hava hapsi…Hayır açık hava morgu,
Kömür gibi olmuş binlerce minicik beden.
Yâ Râb bu masumlar neden kömür oldu neden?

“Öldürmeyeceksin!” demedi mi sana Allah!
Tebliğ etmedi mi emri Musa resulullah?
Çökerken Aksa’ya karabasan gibi zulüm
Müslüman ! Bu kadar mı ürküttü seni ölüm?

Bir gram su vermedi Hüseyn’e Yezid-i alçak
Ey siyonist,Yezit’ten de alçaksın sen,ahmak!
İnsanlığın önünde bir sınavdır bu dâvâ
Niçin oyunda oynaştasın ey vicdan,hâlâ!

Tur atıyor dünyada yalan, Yâ Râb bu ne iş!
İftira ediliyor ehl-i İslam’a müthiş!
Zannetme ki bu yalanların sayısı beş on
Uçuyor medyada binlerce dezenformasyon.

Hak,yok,hukuk yok, vicdan yok…Devre dışı akıl.
Coştu kandan ırmak;yer,gök,dağ deniz… kıpkızıl!
Kan, kin,gözyaşı,vahşet,çığlık…Elim mi elim!
Nerdesin ey vicdan,nerdesin ey akl-ı selim!

Geliyorken iniltisi Mescid-i Aksa’nın,
Istırap içindeyken ruhu,Hazreti Musa’nın,
Garip bir rüyaya dalmış bak bugün insanlık!
Uyan ey millet-i mazlume uyan,kalk artık!