Havada Bahar Kokusu Var Şiiri - Belgin Y ...

Çıkardı kışlık giysilerini doğa.
Giydi baharlıklarını.
Uyandı toprak yeni bir mevsime.
Yüzü güldü, içi ısındı.
Filizlendi ağaçlar,
Meyveye durdu çiçekleriyle dallar.

Minik kuşlar sevinç içinde,
Atlattılar bir kışı daha.
Artık kıyıya köşeye sinmek,
Yiyecek peşinde koşmak zorunda kalmayacak,
Soğuktan donmayacaktı küçücük yürekleri.

Gerçek tonlarını buldu renkler.
Yeşil bir başka yeşil, mavi bir başka mavi şimdi.
Güneş tüm haşmetiyle gülümsüyor.
Rengârenk kır çiçeklerine.

Yavru hayvanlar dolaşıyor çevrede.
Yeni bir hayata başlamanın sevinci ve şaşkınlığıyla.
Yaşamlarının ne kadar olacağını bilmeden tutunuyorlar hayata.
Toprağı delerek başlarını uzatıyor çiçekler güneşe.
Yemyeşil otların arasında yer buluyorlar kendilerine.

Rüzgâr tatlı bir serinlikle okşuyor doğayı.
Yağmurlar bile bir başka şimdi.
Can suyu oluyor toprağa.
Büyüyüp, boy atması için yeşil örtünün.

Canlandı insanlar da,
Yüzlere geldi güneş parıltısı.
Gitti kışın kasvetli yüzü.
Kıpır kıpır yürekler.
Aşk kokusu var havada, güzellikleri sevgiliyle paylaşmak için.

Durulmuyor artık evlerde,
Doğanın çağrısına uyulup, koşuluyor kırlara.
Paylaşılıyor doğanın canlanışı.
Yüreklere umut oluyor bu mevsim.
Mis gibi toprak kokusu, çiçek kokusu çekiliyor bir nefeste.
Renklerin dansı büyülüyor gözleri.

Güneş ısıttıkça gidiyor yüreklerdeki soğukluk.
Daha bir başka bakıyor gözler her şeye.
Yavru bir kedinin gözlerinde, mırıl mırıl sesinde,
Bir serçenin şen şakrak ötüşünde,
Bir papatyanın beyaz saflığında, güzelliğinde,
Yağmurdan sonraki toprak kokusunda,
Bir kelebeğin renklerinde, narinliğinde,
Gökkuşağının umutlarında,
Mutluluğu bulan yürekler.
Dört elle sarılıyor hayata.

Hoş geldin bahar,
Dünyamıza, umutlarımıza, yüreklerimize, evimize,
Hoş geldin…

04.04.2010