Baharın soluyor canım gülleri, kırılıyor dalları
Dökülüyor altın sarısı ömür yaprakları
Özlüyor insan göçüp giden can dostları
Bir zamanlar ne idik dercesine kabir taşları
Rüzgar hışımla esiyor şimdi,gençliğin ışığı söndü
Ömrümüzün gül bahçesi solmuş,mevsim hazana döndü