Havada Ayrılık Kokusu Var...

Baharın soluyor canım gülleri, kırılıyor dalları
Dökülüyor altın sarısı ömür yaprakları
Özlüyor insan göçüp giden can dostları
Bir zamanlar ne idik dercesine kabir taşları

Rüzgar hışımla esiyor şimdi,gençliğin ışığı söndü
Ömrümüzün gül bahçesi solmuş,mevsim hazana döndü
Sevda ile geçen tatlı yıllar,aha dündü
Seninle tanıştığımız an,ah ne güzel bir gündü

Kuşlar kelebekler bülbüller her vadide suskun
Bulutlar öbek öbek,göçmen kuşlar bile doğaya küskün
Havada ayrılık kokusu var,öylesine ağır ve keskin
Ayrılık zamanı geldi canlar,ölümmü işte o ebedi sükun