Hava Köseoğlu Şiirleri - Şair Hava Köseoğlu

Sırça bakışlarından düştüğüm gün yerlere
Anlatırsa aşkları bensiz olan bilmecen
Bil ki sustuğum andır, göm beni seherlere
Olurum ömür boyu söylenmeyen tek hecen

Kavrulur saatlerim bulutlar bekler durgun

Sarışın bakışla öpüşen beyaz ten.
hele o yeşil elbisen yok mu imreniyorum.
saçılmışsın sereserpe kırlara

hem masum
hem işveli

Gönül iklimimi vakitsiz çalan yolcu
gel demedim git de diyemem korkularına
sarı yaprak gibiyim çıkmaz yolum varıyor sorgulara
durgun sokaklar caddeler Ayasofya yüzler solgun
bakışlarla tarih kol kola,
nasılda hınzır gülüşüyorlar

Bir annemin
Süt kokusunda kayboldum İzmir
Bir de, sende her akşam batarken güneşin!

Yolcuları bekler sessiz limanda gölgem
El sallar hüzünler gülümseyip geçerken.

Şefkâtli rüyanın kollarında
Uykusundan uyanırken gece
Ellerin aklımda
Dokunur sevgiyle umutlarıma.
Açınca kapısını güne(şe) bahçedeki çiçekler
Bakışlarındaki gülücük,

Geleceğin yollara baktığım gözlerimi
günün her saatine sen diye kurmak vardı
aşk diye başlayıp da sustuğum her cümlede
durduran noktaları sen diye vurmak vardı

yalınayak koştuğum çocukluk genlerimle

Temmuz ortasında yağdın ya yağmur,
Yüreğim ıslandı haberin var mı?
Şimşekler çakarken gözlerim mahmur,
Rüyalar sislendi haberin var mı?

Beklenen sendin de artık zaman dar

Bunca yıldır bekledim bitsin bu çile
Gel benim sevdiceğim ruhumun eşi
Özlemli kederimle düşmeden dile
Gel de bahtıma doğsun aşkın güneşi

Uzaklardan sesini duyduğum yerde

İğne deliğinden geçiyor hayat
çocuklar yıldız topluyor dört yapraklı yoncalardan
kim kalıyor, kim gidiyor belli değil
susam sokağının aralık kalan kapısından…

Her şeyin hükmünden ağır olduğu,

Mavi Elbiseli Kahve Telvesi
(Öykü - şiir denemesi)
Gezginlerin gözlerinde gidiyorduk
sabahçı kahvesinde bir telve üzerinde yürüyorduk
sokak kedileri seyircimizdi
rüzgar gülleri şarkılarını söylüyordu kimse duymuyordu