Hava Biberi Buralarda Şiiri - Yılmaz Bozan

HAVA BİBERİ BURALARDA

Buralarda kalem yerine taş tutuyor çocukların elleri

Var güçleriyle fırlatıyorlar

Kucak kucak

Öfkeyle

Ve büyükmüşçesine

Hava biberi kokuyor

Az önce sayısı unutulmuş

Öncekinden daha büyük bir savaş koptu

Bulutlar keskinliğini kuşandı havanın

Ana yurdunun bağrında uzun bir sürgünlük

Ve yaşanamayanlar var burada

Biraz da yarım olma halleri

Dil yarım

Tarih yarım

Ama umut tas tamam

Öfke tamamdan da fazla

Toz toprak rengi bürümüş şehri

Ama her köşe başından bir kırmızı

Her sesten bir yeşil

Ve her dokunuştan bir sarı boy veriyor

Yağmura gerek yok buralarda

Kan suluyor suya muhtaç ne varsa

Kırmızının inadına işleniyor damar damar

Yitik ve kendine yabancı bu coğrafya

Balçıkla sıvanmaya çalışılan güneşe tutunmuş

Toprak yorulmuş gayrı düşenleri kucaklamaktan

Ama yetmez diyorlar

Anaların göz pınarları kurumuş

Biraz daha diyorlar

Tarihin sonsuzluğu dize gelmiş

Kaleminde takat, defterinde yaprak kalmamışken

Daha daha daha diyorlar

Hava biberi buralarda

Çocuklar şeker alamadı bugün

Ama çokça taş attılar

Kendi çocukları kalem tutsun diye

Ve toprağa insan yerine

Gül ekilsin diye

YILMAZ BOZAN

21–04–2011 VAN