Hava Şiiri - Şeyma Gürün

unuttum gençlik neydi çocukluk neydi unuttum

unuttum ağrısını bir kalbi kitaplarda sıkıştırmanın

unuttum yollarda yürümeyi köpeklere selam vermeyi

unuttum yaşamayı bir söğüdün altında

kavaklar çınarlar menekşeleri unuttum

unuttum nefesimi bir cami avlusunda

umursamadığım her şeyi hatırlamak bu kadar kolay da

sevdiğim her şeyi unuttum zamanla

unuttum İstanbul nasıl kokardı

Maraş hangi renkti unuttum

Unuttum bir çocuk bağda nasıl yürür de her bir yılanı es geçer ustaca

kaleler evler öyle kazındı ki hatırama

unuttum ufak bir çayın yanında sallanmayı

unuttum toprağa bastığım o ilk adımı

unuttum çocukça kahramanlığımı

bir suya bir bebek nasıl düşerse öylece

öylece unuttum dudaklarımın varlığını

unuttum başka alemleri masalları

inadına yaşmayı

sevmeyi inadına

yenmeyi yenilmeyi unuttum

unuttum ağlamayı güzel çocuklar adına

ve bir kaç kelime aşkına

nasıl yaşarsa bir leylek bir yediveren umarsızca

nasıl uçarsa güvercinler havayla

unuttum unuttum o havayı da