Hatun Artık Yoruldum Şiiri - Gökhan Ateş

Evle iş arası gelip gitmekten,
Hep aynı şeyleri söylemekten,
Şunu şöyle, bunu böyle demekten,
Her akşam şu tiz sesini dinlemekten,
Uykuda kabuslardan titremekten
Hatun; Artık yoruldum.

Fotoğraflara yalandan sırıtmaktan,
Sinirden başımı kaşımaktan,
Tartışmamak için senden kaçmaktan,
Gereksiz ağırlığını taşımaktan,
Her gece sırt dönüp yatmaktan
Hatun; Artık yoruldum.

Hep insafa gelmeni beklemekten,
Boş boş muhabbetini dinlemekten,
Beni anlamanı beklemekten,
Uzaktan mutluluğu izlemekten,
Başkasını mı? yaşamayı dahi sevmekten
Hatun; Artık yoruldum.

Sen düşürdün saçlarıma akları,
Karıştırır oldum karalarla – akları,
Hep seninleyken özledim yazları,
Güzel günleri yaşamayı, baharları,
Meze yaptım kendime sazları,
Hatun; Artık yoruldum.

Sekiz yıldız beni anlamamandan,
Yorgunluğumu değil ahımı almandan,
Yapamadıklarını bana bağlamandan,
Seni kendimden korumaktan,
Sıkıldım hep haklı olmaktan,
Hem arkandan koşmaktan
Hatun; Artık yoruldum.

İstediğim huzura teğet geçmekten,
Yaptıklarımın bedelini ödemekten,
Sabah akşam sabır çekmekten,
Acınacak halime gülmekten,
Kurtulmak için bu işkenceden;
Kefeni giyeceğim günü beklemekten,
Hatun; Artık yoruldum.

GÖKHAN ATEŞ