Hattı Zatında Cuk Şiiri - Seyfi Karaca

Yaprakları yere dökülmüş manolya ağaçlarının arasından
Göl kıyısı sularının ılıcalara taraf can attuğı acilen
Dedim ki kadına
Bak buraları iyi bilirim
Bu kitabı tam ortasından okuyan
Bak dedim o karşıdaki süslü konak yamaçlarından postahaneye
Hastahaneye
Pastahaneye
Basımahaneye
Et-balık....Kesim biçimhaneye
Sahte ve durmadan değersizliğinden sıfır atan
Kendini kandırmaya bire bir DARPhaneye
Yazıhaneye
Kahvehaneye
Mapushaneye
Umumhaneye
Fukarası bol fakir haneye.....Trafik akışınca...
Sıra bize gelecek ve kırmızı yeşile
Modaya uyup nöbet değiştirecek..ve sıra bize gelecek
Canavar manavar değil..Felek filan hiç değil..Dedim
Boynuna ışıldaklı tasmalar takmış kedi kadar ancak
Köpeğiyle ipinden tutup akşamı sokaktan sokağa gezdiren kadına
Yooook o kadar da uzun boylu değil bilmem tanımam...
Bak dedim..Şu sinir yolduran kulağımızın dip köşelerinde çarpışıp duran gürültü
Ve ağaçların yüksek dallarına teselli konduran yıldızların
Bitesiye yakın ömrü
Ve aklımızdan bile geçmezken seni benden, beni senden
İhtimalde yok değil yani..
Gelişine hazırlıklı olmadığımız arsız zamanın hiç beklenmedikleri..Kadın..dedim Kadın..!
Hiç inanmadığın kıvılcımları çakacak
Donup kalacak direklerde devresi kısa kesilen elektrik..
Hele ki sıra bize gelecek kırık buruklarını toplamanın
Birdenbire çarpılmışlık hattında hele..
Belki de kaydığına hiç üzülmeyecek yıldız..Aynı yolu birlikte yürümenin
Meğerse insan bahtında böyle gün boyu
Ya sen de ya bende durulup dinlenecek bu çok boyutlu karmaşa
Dediğim kadın ne desin...? Cuk...!
Hattı zatın da..

Seyfi Karaca.....Nisan / 10