Kızdığı zaman nefesi burnundan verirdi
Korktuğu zaman bembeyaz olurdu yüzü
Düşerdi kaşları gözlerinin üstüne
Masum yalanları söylerken
Burnunu kasırdı hep
Sevincinde ışıl ışıl parlayan
Yemyeşil bir vadi gözleri
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
